‘Als onderzoeker draag ik direct bij aan medicatie voor prostaatkanker’ 

Toen Julia na haar studie chemische technologie op zoek ging naar een baan, verwachtte ze dat ze het halve land zou moeten doorkruisen. Maar via een recruitmentbureau kwam ze bij NRG PALLAS terecht – op een kwartiertje rijden van haar huis in Anna Paulowna. ‘Dat er hier in de kop van Noord-Holland zo’n bijzonder bedrijf zit, dat zoveel betekent voor de maatschappij, had ik niet verwacht!’ 
 
‘Ik zit hier helemaal op mijn plek: het werk is technisch uitdagend, ik heb een leuk team met veel jonge collega’s, en wat we doen is heel relevant. Als onderzoeker lever ik een directe bijdrage aan een medicijn voor prostaatkanker. Dat maakt mijn werk heel bijzonder.’ 

Passie in het lab 

Hoe doet Julia dat? ‘Samen met mijn team verbeter ik het productieproces van lutetium-177’, vertelt ze met een twinkeling in haar ogen. ‘Dat is een radioactieve, medische isotoop die veelbelovend is in de strijd tegen kanker. Het is ingewikkeld om deze stof te maken. Ik kan daar uren over vertellen’, zegt ze lachend. ‘Als hier rondleidingen zijn, voor partners of andere geïnteresseerden, raak ik altijd zó enthousiast over m’n vak, dat ik mezelf moet afremmen. Hou het nou simpel, Julia – denk ik dan.’

Een mogelijk medicijn voor m’n vader

Voor Julia is het werk niet alleen technisch interessant, maar ook betekenisvol op persoonlijk vlak. ‘Mijn vader heeft prostaatkanker en zit nu in een chemotraject. Het is goed om te weten dat lutetium-therapie een mogelijk alternatief is. Lutetium-177 wordt nu nog vooral ingezet als levensverlengende behandeling, wanneer andere therapieën niet aanslaan. Ziekenhuizen kunnen het medicijn nog niet op grote schaal gebruiken, omdat er wereldwijd nog te weinig beschikbaar is. Dat maakt het ook ontzettend duur.’ 

"Werken in de nucleaire geneeskunde is werken aan medische vooruitgang."

‘Mijn vader geeft me extra motivatie om het productieproces van lutetium-177 te verbeteren. Als de medicatie voor hem te laat komt, of niet passend is, dan helpt het hopelijk voor patiënten na hem.’

Zorgvuldig zuiveren  

Hoe maakt het team van Julia nou precies deze hoopvolle stof? ‘Ik probeer het zo kort mogelijk uit te leggen: we maken deze stof uit Ytterbium. Als je deze metaalsoort bestraalt, vervalt een extreem kleine hoeveelheid in lutetium-177. Die moeten we vervolgens heel zorgvuldig scheiden en zuiveren. Dat eerste vind ik een van de mooiste dingen om te doen. Het apparaat dat we ervoor gebruiken, mocht ik namelijk helpen ontwikkelen. Ik ken elke instelling, waardoor het extra tof is om ermee te werken.’ 

Hoopvol voor de toekomst 

‘Inmiddels is het lutetium-project opgeschaald naar het Fieldlab. Een professionele productieruimte waar we lutetium-177 op grotere schaal maken. Dit gebeurt onder strikt medische voorwaarden’, legt Julia uit. ‘Vanuit een veilige ruimte naast deze zogenoemde hotcell sturen we robotarmen aan die het lutetium maken en zuiveren.’ 
 
De opschaling werkt enorm motiverend voor Julia. ‘Ik vind het heel gaaf dat ik betrokken ben bij dit project. En dat m’n eigen werk steeds meer impact maakt. Werken in de nucleaire geneeskunde is werken aan medische vooruitgang. Dat doe ik voor 30.000 mensen per dag.’